Guði sé lof fyrir áhorfendur

Það er einkennilegur tímapunktur þegar áhorfendur koma inn í æfingaferli leiksýninga. Í gærkvöld komu 15 áhorfendur á æfingu á Yfirvofandi. Ég tók á móti þeim í mínu næstum því fínasta pússi og vísaði til stofu. Mér leið eins og í fermingarveislunni minni nema hvað ég var ekki með skærbláan linda og slaufu.

Leikhús væri lítið án áhorfenda. Mjög lítið. Við höfum í nokkrar vikur verið við stífar æfingar en þegar óhlutdrægir áhorfendur mættu á svæðið í gærkvöld fékk verkið nýja vídd. Við vorum eiginlega búin að gleyma að þetta væri líka fyndið á köflum. Fólk hló og fólk grét. Eru áhorfendur ekki yndislegir?